Remco Ekkers, in memoriam

Mijn kip gered

De dierendokter had het

over verlamde poten

maar gelukkig zag de buurman een wakker oog en weigerde

mijn kip te slachten

en zo bleef Sneeuwstorm leven

Ze lag eerst nog in het stro

alsof ze niet meer lopen wou

Later dacht ik: om te broeden?

Na twee dagen liep ze

kwiek in het buitenhok

sprong over het konijn

recht in mijn armen.

Kijk, dit is precies waarom ik mijn dochters destijds Haringen in de sneeuw (Zilveren Griffel 1984) voorlas. Je leest het en je snapt het, je snapt het meteen, het bijzondere, de blik op het wonder van de taal. De gedichten waren bedoeld ‘voor de oudere jeugd’, de dochters vonden het prima, ze waren vijf en drie jaar oud.

Remco Ekkers hoorde bij dichters als Leendert Witvliet en Fetze Pijlman, dichters met een oneindige liefde voor kinderen en dieren.

Jaren later, we woonden al in Winsum, kwam Remco Ekkers in ons cultureel gebouw (het café) met een lezing over een beroemde schrijver of dichter. Mijn echtgenoot, die mee was, zei: ‘Wat zie die man er jong uit’. Remco glom en glansde toen ik het hem jaren later vertelde.

Ik geloof dat het 2001 was dat ik Remco Ekkers een paar gedichten opstuurde. Waarom hem? Hij was dichter, iemand die mij niet kende, die didactisch begaafd was en die ook in de provincie Groningen woonde (om te gillen zo naïef en politiek (?) correct als ik toen nog was). Het was drie dagen later, en zaterdagavond toen de telefoon ging en hij, de dichter Remco Ekkers, mij het gedicht Fawaku dushi begon voor te lezen. Fawaka dushi werd later een van de gedichten uit Mos en gladde paadjes. De bundel waarmee ik in 2003 de C. Buddingh’ prijs won. Remco Ekkers had me het allergrootste compliment gegeven dat ik me maar kon wensen.

Kwam iemand in de tuin vanmiddag een hommage aan de dichter C.O. Jellema, overleden in 2003 verscheen in 2007 bij Uitgeverij kleine Uil (redactie Ton Meijer, Marjoleine de Vos, Jane Leusink). Er deden een kleine dertig dichters aan mee), Uit Remco’s bijdrage ‘Saaksum’ (de begraafplaats waar Jellema begraven ligt): ‘Je ligt volledig uitgestrekt in je bundels/op ons te wachten. We kunnen je herkennen/in je beelden, herinneringen, spinsels en/je laat ons kijken over de heg/verder dan de verte’.

Van Wierde van Wierum vormden Remco en ik gezamenlijk de redactie. We vroegen een twintigtal dichters om een gedicht. De bundel verscheen ter gelegenheid van de renovatie van de wierde in 2010 ook bij Uitgeverij kleine Uil. Remco schreef het gedicht ‘Grond’ : ‘We zien de wolken schuiven/over de ontgonnen kwelderoeverwal/over het land waarvan we houden.

Het motto van Douwe Draaisma geheugenboek is een uitspraak van Marten Toonder: ‘[…] omdat iets wat in de jeugd gebeurd is, dikwijls het gevolg is van een voorval op oudere leeftijd. Herinneringen aan de toekomst, noemt Douwe Draaisma dat. Remco Ekkers’ tragische dood zet mijn herinneringen aan hem op scherp. Het zijn er zo veel, nog zo veel meer beelden, gesprekken, zijn presentatie van Mos en gladde paadjes in Het Schathuis van de borg Verhildersum in 2003.

Begin mei stuurde hij me een prachtig citaat uit Naar de natuur van W.G. Sebald en schreef erbij: ‘Ik dacht aan jou, aan jouw gedicht over de geschiedenis van je man.’ (In: een grazende streep in de lucht).

Remco, we zijn geschokt en verdrietig door je plotselinge sterven, maar we kunnen je herkennen, in je beelden, herinneringen, spinsels en je laat ons kijken over de heg, verder dan de verte.

Uit Hop over de sofa, Remco’s onlangs verschenen laatste bundel:

Pop

Ze geeft zich niet

nooit als een lappenpop

hop over de sofa.

Krijgt, maakt of neemt ze

een kind?

Krijgen lijkt het beste

van de omstandigheden

het toeval, noodlot

zin misschien.

Hoe dan als het stikt

dood blijft in de wieg

of al groter van het balkon

hop over de rand.

In je armen

met rimpels

net zo toevallig

als een vogel