top of page
Foto van schrijverJane Leusink

Message aux terriens

Hieronder het gedicht Message aux terriens. Ik las het op de achterkant van La Libération, september 2018. Het is een woedend gedicht; ik las het toen ik over de Pyreneeën vloog, op weg naar huis. Ik kwam van mijn dochter die zomers hoog in de Pyreneeën woonde en werkte en die nu niet meer is. Door Covid-19 heb ik mijn kleindochter al meer dan een jaar niet kunnen zien, tot twee keer toe werd een reis gec Hieronder het gedicht Message aux terriens. Ik las het op de achterkant van La Libération, september 2018. Het is een woedend gedicht; ik las het toen ik over de Pyreneeën vloog, op weg naar huis. Ik kwam van mijn dochter die zomers hoog in de Pyreneeën woonde en werkte en die nu niet meer is. Door Covid-19 heb ik mijn kleindochter al meer dan een jaar niet kunnen zien, tot twee keer toe werd een reis gecanceld. Woedend, het hoort niet maar dat ben ik ook, daarom het heb ik Michels Polnareffs boodschap vertaald.

Bericht aan de aardbewoners

Ik heet Aarde

En jij … Jij kent zelfs de helft van mijn woede niet

Jij doodt mijn bomen, mijn bossen, mijn bijen

Wie ben jij? Jij bent niets.

Je schijnt te vergeten dat zonder mij

Je zelfs niet geboren zou zijn

Aan jouw gebrek aan liefde

Kan ik me nog geen dag verwarmen.

Jij maakt van mijn ijsberen manisch-depressieve beren

Die tussen hemel en aarde drijven

Kijk naar jezelf voordat het ijs smelt

Aardbewoner, kijk naar jezelf …

Stop met graven in mijn ingewanden

Accepteer de zwaarte van je vondsten

Graaf voor mijn part de hemel leeg, en zoek een goed heenkomen

Voordat ik je uitwis.

Ik heet Aarde en Universum

Op een dag is door mij je moeder gemaakt.

Hou op met me te straffen.

Waarom wil je Aarde niet.

Een ‘Aarde … gelukkig’.

anceld. Woedend, het hoort niet maar dat ben ik ook, daarom het heb ik Michels Polnareffs boodschap vertaald.

Bericht aan de aardbewoners

Ik heet Aarde

En jij … Jij kent zelfs de helft van mijn woede niet

Jij doodt mijn bomen, mijn bossen, mijn bijen

Wie ben jij? Jij bent niets.

Je schijnt te vergeten dat zonder mij

Je zelfs niet geboren zou zijn

Aan jouw gebrek aan liefde

Kan ik me nog geen dag verwarmen.

Jij maakt van mijn ijsberen manisch-depressieve beren

Die tussen hemel en aarde drijven

Kijk naar jezelf voordat het ijs smelt

Aardbewoner, kijk naar jezelf …

Stop met graven in mijn ingewanden

Accepteer de zwaarte van je vondsten

Graaf voor mijn part de hemel leeg, en zoek een goed heenkomen

Voordat ik je uitwis.

Ik heet Aarde en Universum

Op een dag is door mij je moeder gemaakt.

Hou op met me te straffen.

Waarom wil je Aarde niet.

Een ‘Aarde … gelukkig’.











Comments


bottom of page