Terugblik
Consternatie in Amsterdam en een burgemeester die er van langs kreeg. Sommige negatieve reacties op de demonstraties (moet me van het hart) vind ik hypocriet, soms regelrecht rancuneus. Zie al die hordes die zich al weken bos- en strandwaarts begeven. Hier in Groningen deden ze het fantastisch, op het Malieveld ook. Leren noem je dat. In Rotterdam werd de demonstratie halverwege afgelast vanwege te grote drukte, zonder problemen overigens. (Nabrander) Mijn actiehart sprong op toen ik hoorde van de demonstratie vanmiddag 2 juni op de Grote Markt. George Floyds leven doet er wel degelijk toe en tegen racisme je stem verheffen is altijd opportuun. Maar mijn vrijheid om al dan niet mee te doen is slechts vrijheid als die niet ten koste gaat van anderen, houdt dus verantwoordelijkheid in. Enfin na een uur waarin ik mondkapjesdraagles kreeg begon de ratio op te spelen en besloot ik die laatste gedachte handen en voeten te geven en NIET te gaan (overigens behoor ik driedubbel tot de kwetsbaren) en besloot meteen maar de film J’accuse, die meteen na de demonstratie begint en die ik allang heel graag wilde zien, ook te cancellen.
(Nabrander: dit zou ik een tweede keer echt niet meer zo aanpakken).
De mondkapjesdraagmethodiek vereist aparte aandacht en tests. Een witte bijvoorbeeld zit fout, een blauwe eigenlijk ook, hoewel de methodiek klopt. Mijn hoofd is geloof ik te klein en mijn oorlelletjes vouwen dubbel.
Maar wat een consternatie, wat een commentaren, wat zijn we inmiddels, ruim een jaar later, door de mondkapjes geverfd. Ik ben het afgelopen half jaar al twee keer naar mijn dochter en kleindochter aan de Franse zuidkust en in de Pyreneeën gereisd. Dat was met oud en nieuw en afgelopen juli. Vanaf mei ben ik gevaccineerd.
Fransen in het Zuiden houden zich overigens strikt aan de mondkapjesdracht. Als Nederlandse ben ik anders gewend, maar de slager en de bakker wijzen je ogenblikkelijk terecht. In een situatie dreigde de slager zelfs met een boete en de politie. Doordat ik erom moest lachen. Ik heb nog steeds de felle helblauwe ogen van de man op mijn netvlies staan.
Afgeslagen heb ik nu wel een uitnodiging om via Faro in Lagos op twee honden te komen passen, terwijl het baasje twee weken langs de zuidkust gaat wandelen. Daarvoor ga ik nu niet vliegen. Bovendien, de cijfers, tja de cijfers, over drie weken lopen ze weer met een vaart op, dat zul je zien, dan komt iedereen terug van vakantie uit, ja ook, zeer verre buitenlanden.
