Kraanvogels - Message aux terriens

Hoe vliegen de kraanvogels vandaag-II? Dit keer begin ik met een citaat uit de Verantwoording van Kraanvogels (april, deo volente): “Ik lees de Message aux Terriens van de Franse zanger Michel Polnareff, het gedicht dat in september 2018 op de achterpagina van de krant La Libération stond. De eerste strofe luidt: « Je m’appelle la Terre/Et toi … Tu ne sais même pas toute ma colère/Tu tues mes arbres, mes forêts, mes abeilles/T’es qui ? t’es rien." [...]»

Die zit. Michel Polnareff schreef een woedend gedicht. Ik las het toen ik over de Pyreneeën vloog op weg naar Nederland. Ik kwam van mijn dochter die toen nog vanwege de Transhumance ‘s zomers met haar schaapskudde van hut naar hut door deze bergen trok. Woedend, dat was ik ook […] Ja zeker, op mijzelf in dat vliegtuig, afgestraft door Polnareff. Het is me tot nog toe nog steeds niet gelukt per trein naar Toulouse te reizen. De overstap binnen een beperkte tijdspanne en in mijn eentje – verdwaalexpert vol Reisefieber – in Parijs bezorgt me slapeloze nachten. Van de aanwijzingen op het internet – o dat? Dat is een fluitje van een cent, dat doe je zo – krijg ik het Spaans benauwd. Eens toen ik mijn stoute schoenen had aangetrokken bleek het stuk Thalys dat me van Gare du Nord naar Montparnasse moest voeren, uit de route gehaald. Maar ik zoek al tijden naar een helpende mede-reiziger (m/v), iemand die mijn angst niet bespot of me uitlacht.